จุดมุ่งหมายในการแต่ง

1.เพื่อใช้เล่นละครใน ละครในเป็นละครที่เล่นกันในวัง ใช้ผู้หญิงแสดงล้วนๆ

ท่าทางร่ายรำงดงาม อ่อนช้อย เครื่องแต่งกายประดับตกแต่งอย่างสวยงาม

คำร้องและทำนองเพลงไพเราะ

            เดิมมีแต่ละครพื้นเมืองของชาวบ้านที่เล่นกันอยู่นอกพระราชฐาน เรียกว่า ละครนอก

ใช้ผู้แสดงเป็นชายล้วน

            ครั้นมีละครภายในพระราชฐานขึ้นมาจึงเรียกชื่อเป็นคู่กันว่าละครนอกและละครใน

โดยละครในกำหนดให้เล่นเพียง 3 เรื่อง คือ รามเกียรติ์ อุณรุท และอิเหนา

            มีจุดมุ่งหมายเพื่อรักษาจารีตประเพณีของราชสำนัก ศิลปะการร่ายรำและท่าทาง

เพลงที่ใช้ประกอบและบทเจรจามีจังหวะนิ่มนวลไพเราะ เพื่อให้สมกับเป็นละครแบบฉบับ

            ส่วนละครนอก เป็นละครที่สามัญชนเล่นกันเพื่อความสนุกสนาน ท่ารำและคำร้องเป็นแบบง่ายๆไม่ประณีต เน้นความสนุกสนานเป็นสำคัญ 

2. เพื่อป้องกันการสูญหาย และรักษาไว้เป็นมรดกของชาติสืบไป ดังปรากฏในบทนำว่า

    “อันอิเหนาเอามาทำเป็นคำร้อง   /  สำหรับงานการฉลองกองกุศล

 ครั้งกรุงเก่าเจ้าสตรีเธอนิพนธ์  /  แต่เรื่องต้นตกหายพลัดพรายไป

 หากพระองค์ทรงพิภพปรารภเล่น  / ให้รำเต้นเล่นละครคิดกลอนใหม่

 เติมแต้มต่อติดประดิษฐ์ไว้   / บำรุงใจไพร่ฟ้าข้าแผ่นดิน”